Al geruime tijd speelde ik met de gedachte om eens naar Finland te gaan om bruine beren, veelvraat en auerhoenders op de plaat te zetten. Ook Wim Claes, een bevriende fotograaf, had dit al langer op z’n schema staan.
Na de nodige bookings van vliegtickets, hutjes en het lange aftellen was het dan zover…3 mei! Eindelijk dat vliegtuig op.. Brussel – Helsinki – Kajaani it is!
Op de luchthaven van Kajaani werden we opgehaald door Jani Määtä van BWC waar we 3 dagen boekten voor Auerhoen en Veelvraat. 160km oostwaarts kwamen we eindelijk aan op onze bestemming in Viiksimo op een steenworp van de Russische grens.
Koffers uitladen, materiaal klaarmaken, een stevige maaltijd en rond 18u waren we klaar voor het eerste doel. Het Auerhoen! Een grote vogel van om en bij de 5kg. Omdat de vogels ’s avonds al op hun baltsplek aankomen, moesten we voor 19u de hut in. De 1-persoonshutten stonden rond hun baltsplaats verspreid om in verschillende settings te kunnen fotograferen. Mijn hut keek uit op een baltsplekje in de sneeuw met links en rechts wat struikgewas terwijl Wim z’n hutje in het bos stond, zonder sneeuw maar met de mooie typische vegetatie.
Omstreeks 3 uur ’s nachts hoorde ik het eerste mannetje baltsen, nog wat aan de vroege kant en daardoor de ISO waarde moeten opkrikken naar 12800!
Een half uurtje later was het al een stuk lichter geworden en kon ik met ISO 6400 en 3200 aan de slag.
Moe maar voldaan kropen we rond 8u ’s morgens uit de hut en konden we genieten van een lekker ontbijt. Omstreeks 16u zouden we naar de veelvraathut gevoerd worden maar omdat er ongewoon veel beren in het gebied zaten, was de kans op veelvraat miniem geworden. Na onderling overleg reduceerden we het aantal dagen “veelvraat” naar 1 en namen we er Korhoen bij.
Op de veelvraatplek dus geen veelvraat maar beren, de eerste beer was meteen de mooiste van al die nog komen zouden.
Toen deze imposante man verscheen vluchtten de andere beren meteen het bos in. Je zou voor minder…
Na deze sessie gingen we opnieuw wat energie binnenspelen en slaap inhalen, we zouden pas de volgende ochtend rond 4 uur naar de korhoententjes rijden. 2 paar sokken, 3 broeken, 2 pulls, een dikke muts en een jas konden niet voorkomen dat het bibberen en beven was in deze flinterdunne stoffen tentjes. De vogels zelf trokken zich er weinig van aan en deden wat ze moesten doen, baltsen.
To be continued…